ده روز از ناآرامی های کشمیر با 44 کشته و ده ها زخمی می گذرد، اما رسانه های داخلی با این موضوع کج دار مریز رفتار کرده اند. در این مدت  در شبکه های مجازی توئیتر و تلگرام اخباری مربوط به حوادث کشمیر دست به دست می شود. برخی از کاربران این شبکه ها خشونت ارتش هند را محکوم کرده اند و برخی دیگر از سرکوب مسلمانان به خشم آمده اند.

اما فرضیه های متفاوتی در خصوص حوادث کشمیر مطرح است و هریک به روش خود بررسی کرده اند که  این اخبار تا چه اندازه گویای حقیقت این مردم بی پناه است؟ برای بررسی این فرضیه اول ریشه بحران کشمیر را باید بررسی کرد و در ادامه گزارشی از پشت پرده حوادث این منطقه را خواهید خواند؛

آتش زیر خاکستر

بحران کشمیر به دوره استعمار هند از سوی انگلیس ها باز می گردد، این منطقه از لحاظ جغرافیایی  در قلب قاره آسیا و شبه قاره هند قرار دارد و از شمال وشرق با چین ،از شمال غربی با افغانستان ،از غرب با پاکستان و ازجنوب با هند دارای مرز مشترک است .
نخستین زمینه های بروز بحران کشمیر به دوران استعمار هند توسط انگلستان باز می گردد و دراین زمان مساله تقسیم شبه قاره برمبنای مذهبی عنوان شد. قبل از استقلال هند ایالت های کشمیر ،حیدرآباد و جوناگد حالت استقلال و خودمختاری داشتد.
در خصوص ریشه بحران کشمیر ایرنا  نوشته است: «بعد از تقسیمات شبه قاره بر مبنای مذهبی و مهاجرت مسلمانان به محل پاکستان کنونی ، این ایالت ها از تقسیمات شبه قاره حذف شدند و قرار شد که این بخش ها خودشان تصمیم بگیرند که تحت حاکمیت هند یا پاکستان باشند.

14 اگوست سال 1947 استقلال پاکستان و روز بعد هند استقلالش را اعلام کرد . بعد از استقلال چون کشور تازه تاسیس پاکستان کشوری ضعیف و فاقد بنیه نظامی بود ،هند بر خلاف تعهد به سرعت حیدرآباد و جوناگد که اکثریت مسلمان بودند را اشغال و ضمیمه خاک خود کرد . مردم پاکستان نیز در واکنش به این اقدام با بسیج عمومی با اینکه تجهیزاتی نداشتند به کشمیر که حالتی مستقل داشت وارد شدند و تا نزدیکی سرینگر پیش رفتند .به دنبال این وقایع 'هری سینگ ' حاکم هندو کشمیر فرار کرد.

هند با زیرکی یکی از رهبران سیاسی کشمیر به نام ' شیخ عبدالله' را از زندان آزاد و با وی توافق کرد. به این ترتیب روز 27 اکتبر 1947 ارتش هند با استفاده از تجهیزات کامل وارد کشمیر شد و نیروهای پاکستانی را تا شهرهای کوهستانی به عقب راند.
به دنبال این درگیری نیروهای سازمان ملل وارد منطقه شدند و فرمان آتش بس صادر شد،در نتیجه کشمیر به دو منطقه تحت کنترل هند و پاکستان تقسیم شد.

به دنبال این درگیری حدود 70 درصد از کشمیر در اختیار هند و بقیه تحت عنوان کشمیر آزاد و مناطق شمالی قرار گرفت .
بخش مناطق کوهستانی و شمالی کشمیر که بیشتر جمعیت ان را شیعیان تشکیل می دهند در وسط دو منطقه قرار گرفته از حق رای در هیچ یک از دو کشور هند و پاکستان برخوردار نشد.

از آن زمان تاکنون گروههای مختلف مانند حزب المجاهدین ،حزب المومنین ،لشکر طیبه و کنفرانس حریت برای دستیابی به خودمختاری و یا پیوستن مشروط به پاکستان درحال مبارزه با دولت هند هستند.
هند و پاکستان که از زمان استقلال در سال 1947 تاکنون برسر حاکمیت بر این منطقه دو بار با هم وارد جنگ شده اند.»
شواهد این بحران حاکی از آن است که درگیری شبه نظامیان کشمیری و نیروهای امنیتی هند از سال 1989 تاکنون 68 هزار کشته برجا گذاشته است.

زخمی کهنه سرباز کرد

براساس گزارش های منتشر شده در 10 روز گذشته بیش از 43 نفر در خشونت های کشمیر جان باختند و سه هزار و 100 نفر دیگر نیز مجروح شدند. به گفته منابع بیمارستانی تعداد 134 نفراز معترضان براثر اصابت گلوله ، بینایی خود را از دست داده اند.

درگیری بین پلیس و معترضان به قتل 'برهان مظفر وانی'رهبر حزب المجاهدین کشمیر ازشنبه هفته گذشته بعد از تشییع جنازه وی درکشمیر آغاز شد و بعد از 10 روز همچنان ادامه دارد.
نیروهای امنیتی هند روز جمعه هفته گذشته با دریافت اطلاعاتی درخصوص حضور 'وانی' در نماز جمعه منطقه 'انانتاگ ' در ایالت جامو و کشمیر با حضور منطقه ، وی و دو همراهش را به قتل رساندند.

به گفته برخی از کارشناسان این اقدام دولت هند برای سرکوب معترضان و جلوگیری از اعتراض جامعه جهانی صورت گرفته است. 
در روزهای اخیر با افزایش خشونت ها و تلفات درگیری در کشمیر تعداد زیادی از مسلمانان در روزنامه ها و شبکه های اجتماعی ،انتقادات تندی به عملکرد دولت و نیروهای امنیتی کردند.

'محبوبه مفتی 'سروزیر ایالت جامو و کشمیرنیز به نیروهای امنیتی و پلیس در خصوص رفتار خشونت آمیز هشدار داد.
'نارندرا مودی' نخست وزیر هند نیز سه شنبه هفته گذشته در بازگشت از سفر افریقا با انتقاد از عملکرد رسانه ها ،اعلام کردند که رسانه ها با انتشار اخبار از وی یک قهرمان ساختند.

برخی از فعالان سیاسی کشمیر با انتقاد از قتل رهبر حزب المجاهدین اظهار کردند شیوه به قتل رساندن این عضو حزب المجاهدین باعث تحریک مردم شده است.

براساس گزارش های واصله  پلیس با به قتل رساندن این جوان 22 ساله در نماز جمعه او را به یک قهرمان تبدیل کرده است. 
یک فعال سیاسی در گفتگو با ایرنا می گوید:  «فعالیت گروههای وهابی را از علل اصلی رخدادهای اخیر ذکر می کند و می افزاید فعالیت این گروهها در سالهای اخیر زمینه رشد افراط گرایی را در منطقه افزایش داده است .»

سید محمد سبطین مدیر حوزه علمیه مفتاح العلوم در کشمیر نیز می گوید عربستان سعودی در سالهای اخیر کمک های مالی زیادی به مدارس و خانواده ها برای جذب آنها به اقدامات افراطی انجام داده است .
وی افزود: گروههای افراطی وابسته به سلفی ها جایی در بین شیعیان ندارند.

شیعیان کجای ناآرامی ها هستند؟

در  چند روز گذشته رسانه ها طبق سلیقه سیاسی و مذاق مخاطب خود حوادث کشمیر را به سمت و سوی دلخواه خود کشیده اند. 
در خصوص پاسخ به این سوال کارشناسان حوزه شبه قاره معتقدند که نباید در خصوص کشمیر اظهار نظر احساسی و غیر واقعی کرد، این مساله حساس است و با ورود به این موضوع باید ملاحظات هر دو کشور هند و پاکستان را در نظر گرفت.

برخی از کارشناسان گلایه های فراوانی از رسانه های داخلی دارند و نیز انتقاداتی را متوجه دیپلماسی کشور می کنند. این کارشناسان براین باورند که  خبرهای کشمیر حداقل مربوط به ده روز پیش است، اما متاسفانه هیچ توجهی در کشور ما به آن نشده است. 

 در کشورما به ندرت کسانی بوده اند که از بدو پیروزی انقلاب تا کنون بدنبال پرداختن به مساله کشمیر باشند. این یک حقیقت است که در برخی مناطق کشمیر شعار  اللہ اکبر خمینی رهبر داده می شود. ریشه این شعارها را می توان در حسرت داشتن رهبری مانند امام خمینی ره دانست. 

برهمین اساس برخی از کارشناسان و روزنامه نگاران در روزهای اخیر اعتراض داشتند که چرا کشمیر مورد ی بی توجهی قرار گرفته است ؟ تکلیف و وظیفه ما چیست؟ حداقل یک اشاره کوچک رسمی هم به این مساله نشد. یک کودتا در سطح یک کشور (ترکیه) فقط چند صد نفر کشته شده اند اما در یک منطقه کوچک کشمیر بیش از 40 نفر کشته شده اند! اما متاسفانه ما سکوت اختیار کرده ایم... سیاست کشمیری ایران لازم است بازتعریف شود.

اما در نقطه مقابل این افراد کسان دیگری هستند که اعتقاد دارند هیاهو ها بر سر کشمیر بیش از آن که ریشه در نگرانی و ناراحتی در خصوص احوال مسلمین داشته باشد بیشتر یک بازی رسانه ای علیه سیاست خارجی دولت است و بحث کشمیر هیچ ارتباطی به فرقه گرایی و اسلام و مسلمین ندارد. 

این افراد که برخی از آنها در فضای مجازی و کانال های تلگرامی نیز اظهار نظر کرده اند براین باورند که کشمیر موضوع بسیار مهم و حساسی است اما آن طور که برخی از رسانه های داخلی ما حوادث کشمیر را گزارش می کنند نیست. اصولا شیعیان هندی بطور کلی با قیام های کشمیر مخالف هستند، در ثانی شیعه ای در آنجا کشته نمی شود، مگر در تبادل آتش توپخانه ای و خمپاره ای طرفهای درگیر.

یکی از کاربران یک کانال تلگرامی نوشته است : من 5 سال در ان منطقه زیسته ام،  همه کشمیر را گشته ام و شیعه  ضد هندی ندیده ام! شیعیان در اکثر مناصب حکومتی هند و کشمیر هستند،  بطور مثال من یک بار وارد فرودگاه کشمیر شدم مامور چک کردن گذرنامه، شیعه بود  گذرنامه  مرا بوسید و با احترام فراوان از من تحویل گرفت! با این حال شیعه طرفدار دولت مرکزی هند بود.

در واقع کارشناسان شبه قاره بر این باورند که شبه نظامیان کشمیر جهادی های شبه طالبان هستند و تمایل به دولت پاکستان دارند چرا که از استخبارات این کشورخط مبارزه را می گیرند. آنها عمیقا می خواهند به پاکستان متصل شوند، که عده ای بی گناه دچار این بازی تجزیه طلبی شده اند.عامل اصلی درگیری های کشمیر افراد جهادی هستند که افکار طالبانی دارند.

نکته دیگری که در فضای مجازی در خصوص آن بحث زیادی درگرفته است تصاویر منتشر شده از برخی مسلمانان کشمیری است که سربندهایی با شعارهای آشنا با فرهنگ ایرانی دارند. برخی به صراحت مدعی شده اند که این ها دروغ است و  با فتوشاپ و یا ترفندهای دیگر درست شده است.

آیا نهادهای امنیتی پاکستان پشت پرده حوادث کشمیر هستند؟

روزنامه های غربی اما عمدتا براین باورند که حوادث کشمیر مرتبط با سازمان اطلاعات ارتش پاکستان یا همان آی.اس.آی است. یک کارشناس مسایل شبه قاره معتقد است که  استخبارات پاکستان برای این که پای ایران را به مسایل بین هند و پاکستان باز کند به شبه نظامیان کشمیری که بیشتر از طالبان یا با گرایشات طالبانی هستند یاد می دهد یا از آنها می خواد که از المان های شیعی استفاده کنند تا با این ترفند ایرانی ها را تحریک کنند.

برخی افراد بعضا دلسوز نیز در ایران بدون توجه به حقه ها و خدعه های مکارانه دشمن در بازی آنها می افتند و متوجه نمی شوند که در سناریوی برخی نهادهای امنیتی پاکستان برای تخریب رابطه هند بازی می کنند.

بدون تردید باید توجه داشت که شیعیان در کشمیر در اقلیت هستند و متاسفانه تحت فشار، نه از سوی دولت مرکزی هند که از قضا دولت مرکزی هند بیشتر مایل است با شیعیان کشمیر تعامل داشته باشد.

از این رو به نظر می رسد گلایه های پاکستان از ایران در خصوص کم توجهی به موضوع کشمیر آنها را برآن داشته است تا حتی به زور هم که شده اقلیت شیعیان این منطقه را وارد تجمعات و تظاهرات ها کنند. اما حقیقت این است که اگر روزی مسلمانان غیر شیعه که بیشتر وهابی و نزدیک به تفکر طالبان هستند در کشمیر قدرت بگیرند شرایط به شدت برای شیعیان در این منطقه سخت تر خواهد شد.

فرونشاندن جوشش کشمیر

سندیپ بامزای تحلیلگر هندی در  وب سایت خبری اورف ان لاین در این باره با عنوان "فرونشاندن جوشش کشمیر" نوشته است:  «اگر بخواهیم به حوادث کشمیر نگاهی تحلیلی داشته باشیم ، زوایای بسیار زیادی وجود دارد، اینکه ما در چه جایگاهی و از چه زوایه ای به این حوادث نگاه می کنیم؟  با کدام رویکرد سیاسی مسائل کشمیررا می بینیم؟ اتفاقات اخیر مساله جدیدی نیست، همان بازی قدیمی و نخ نما شده ای است که هراز چند گاهی باعث رعب و وحشت درمیان مردم این منطقه شده است با این تفاوت که این بار در سطح کشمیر از ابزار نظامی استفاده شده است و ارتش در سطح این منطقه پراکنده شده است.
کشمیر به مومی می ماند که تمامی بازیگردانان به طور همزمان ان را به بازی گرفته اند.اینکه  ایا کشمیر در هم می شکند، امیدی است که عناصر خرابکار تحت حمایت فرماندهان برون مرزیشان در سر می پرورانند.بر اثر یورشهای بی امان ممکن است پست های شبانه ی  ارتش  با شکست مواجه شود اما کلید فتح کشمیر نمی تواند میان مهاجمین دست به دست شود . حال  این بستگی دارد به محبوبه مفتی (سروزیر ایالت کشمیر) که با توجه به تصویر تجزیه طلبانه ای که از خود نشان داده است، اکنون در این مقطع حساس، چگونه سیاستی از خود بروز دهد، باعث شگفتی است .
اگر او به همراه PDP جرات و جسارت رساندن این اشوب ها را به ساحل امن داشته باشند. موضوع حایز اهمیت  که به عنوان هسته ی اصلی مشکلات خود نمایی می کند اتحاد میان هندو جامو ها و مسلمانان کشمیر است .
منطقه ی کشمیر به عنوان بخشی از پادشاهی هندوستان باقی خواهد ماند و این مسئله ای نیست که بتوان بر سر ان مذاکره کرد.نماشنامه ی به ظاهر موفق PDP دیالوگی است چهار سویه، متشکل از جدایی طلبان، مردم کشمیر و پاکستان که این راهی ست محتوم به تباهی .»